Η ψυχοθεραπεία στη συνείδηση πολλών ανθρώπων σήμερα, εξακολουθεί δυστυχώς να συνδέεται με διάφορες αρνητικά φορτισμένες έννοιες όπως η αποτυχία, η αδυναμία, η ασθένεια. Στη δικιά μου εμπειρία, η ψυχοθεραπεία σχετίζεται με τα άκρα αντίθετα αυτών των εννοιών γιατί χρειάζεται δύναμη κι ως ένα βαθμό υγεία σκέψης και συναισθήματος για να τολμήσει κανείς να διεκδικήσει μια πιο συνειδητή σχέση με τον εαυτό του και τους γύρω του και να μην αφήσει κανένα εμπόδιο να τον σταματήσει έως ότου πετύχει το στόχο του. Είμαστε όλοι ατελείς άνθρωποι που μεγαλώνουν μέσα σε έναν ατελή κόσμο, γι΄αυτό όλοι μας είμαστε καταδικασμένοι ή/και ευλογημένοι με το να υπάρχουν κομμάτια του εαυτού μας και του κόσμου γύρω μας, που μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα και ενδεχομένως να αλλάξουμε την στάση μας απέναντι τους.
Αυτή την ευκαιρία προσφέρει η ψυχοθεραπευτική εμπειρία σε όσους τολμήσουν να τη δοκιμάσουν. Για τους περισσότερους ανθρώπους η αφορμή γι΄ αυτό είναι μια δυσάρεστη κατάσταση ή κάποια αλλαγή στη ζωή τους που τους δυσκολεύει και τους ωθεί να αναζητήσουν βοήθεια. Πίσω όμως από αυτή την αφορμή κρύβεται, κατά τη γνώμη μου, η έστω ανίσχυρη και ασταθής πίστη τους ότι μπορούν και θέλουν να γίνουν πιο ενεργοί δημιουργοί της ζωής που επιθυμούν για τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους. Κάπως έτσι ξεκινάει το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για τη συνάντηση δύο ανθρώπινων υπάρξεων (ή μιας ομάδας ανθρώπων) με σκοπό να κάνουντη δική τους σχέση, την αρχή για όσα επιδιώκει ο κάθε θεραπευόμενος. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται αγάπη, φροντίδα, δουλειά και αλλαγή. Τα δύο πρώτα είναι κυρίως ευθύνη του θεραπευτή, τα άλλα δύο απαιτούν τόλμη και κουράγιο κυρίως από το θεραπευόμενο. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι πάντα εύκολο να αφήσει κανείς πίσω οτιδήποτε του είναι οικείο όσο άβολο, άσχημο ή σκληρό κι αν είναι. Κάθε αλλαγή μοιάζει να είναι ο θάνατος της προηγούμενης κατάστασης. Αυτό ενέχει πόνο που μας κάνει πολλές φορές να δειλιάζουμε. Όλα όμως γίνονται πιο εύκολα μέσα στην ασφάλεια και στη ζεστασιά μιας σχέσης εμπιστοσύνης, που μας δίνει το χώρο να ακουμπήσουμε τη δυσκολία μας και να ψάξουμε για άγνωστες ίσως πηγές δύναμης που θα μας επιτρέψουν να διαλέξουμε ανάμεσα στους πολλούς δρόμους που σιγά-σιγά θα ανοίγονται.
Εδώ θα ήθελα να ομολογήσω κάτι. Το ταξίδι αυτό δεν είναι συναρπαστικό μόνο για το θεραπευόμενο, αλλά και για το θεραπευτή που συνήθως παρατηρεί με έκπληξη και θαυμασμό τις αμέτρητες δυνατότητες του ανθρώπου. Παρακολουθεί τους θεραπευμένους του αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του να εξελίσσεται μέσα από κάθε συνάντηση, καθώς ανθρώπινες υπάρξεις αφήνουν ίχνη η μια πάνω στην άλλη σαν μια πρόσκληση να ξεδιπλώσουν κι άλλο τον κρυμμένο καμβά που κουβαλούν μέσα τους. Για μένα, αυτή η πρόσκληση είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μου έκανε η ζωή και θα ήθελα να μην το χάσει κανένας συνάνθρωπός μου.
